منظور از تکلیف شب نوشتن و حل کردن به صورت علمی است که معلمان به صورت روزانه برای دانش آموزان در نظر می گیرند و باید توسط خود دانش اموز انجام گیرد .
تکلیف شب یک فعالت کاملا علمی می باشد که دارای اهداف بسیار زیادی و فواید قابل توجهی می باشد و علاوه بر افزایش مطالعه و افزایش مهارت های علمی دانش آموزان ، مهارت های زیادی را برای انها ایجاد میکند که اصلی ترین ان تثبت یادگیری هایی می باشد که کودک در مدرسه اموخته است..
از مهمترین اهداف تکلیف شب می توان موارد زیر را نام برد :
1- تمرین : طی این عمل دانش آموز بردرس تسلط بیشتری پیدا می کند تثبیت یادگیری را به همراه دارد .
2- شرکت فعال : کودک به صورت کاملا فعال در عمل یادگیری مشارکت دارد .
3- رشد شخصیتی :دانش آموز در این هدف با این مسئله آشنا می شود که مسئول تمامی کارهایی است که به او محول شده و احساس اعتماد به نفس در او تقویت می گردد و در آینده برای قبول مسئولیت ها امادگی پیدا می کند .
4- روابط متقایل شاگرد با والدین : این هدف باعث می شود که یک مشارکت مثبت و یک ارتباط موثر بین دانش آموز و والدین ایجاد شود و نکته اساسی این است که والدین هدایت کننده این ارتباط باشند و تکالیف دانش آموزان را برای دانش اموز انجام ندهند .
5- روابط عمومی : (بسط اطلاعات به والدین ) والدین از سیری که کودک در مدرسه با ان روبرو است آشنا می شوند .
6- خط مشی و مقررات : اجرای امر تکالیف در مدارس و انجام آن به صورت روزانه توسط مقررات وضع شده که مدارس ملزم به رعایت آن هستند .
7- تنبیه : این قسمت از اهداف تکلیف شب به منظور ایجاد اذیت و آزار و تنبیه دانش آموز تلقی نمی گردد و تنها هدف آن این است که به دانش اموز یاد آور شود فعالیت آن در کلاس در حد انتظارات کلاسی معلم نیست لذا لازم است فعالیت خود را افزایش و بهبود دهد .
حال تکلیف شب در قالب های متفاوتی در مدرسه توسط معلم به دانش اموزان ارائه می شود که میتوان از آنها : تکالیف تمرینی ، تکالیف آماده سازی و آمادگی ، تکالیف بسطی و امتدادی و تکالیف خلاقیتی اشاره کرد که توسط معلم بنا بر نوع درس انتخاب و اجرا می گردد.
پس نباید با دید غیر علمی امر تکلیف شب را کاری بیهوده تلقی نمود زیرا هر فعالیتی در کلاس درس زیر نظر شخصی متخصص و خبره همچون معلم از قبل پی ریزی شده و دارای اثرات مثبت اموزشی در بهبود کارکرد دانش اموز می باشد که شامل پیشرفت و یادگیری بهتر و سریع می باشد که اثرات مثبت خود را در دراز مدت نشان می دهد اما نباید از اثرات منفی تکالیف شب هم چشم پوشی کرد زیرا باعث بیزاری کودک از درس می گردد.
[ پنج شنبه 93/11/30 ] [ 9:28 عصر ] [ شبنم موحد ]
موج حمایت از محیط زیست
از بین بردن این ریه های زمینی علاوه براینکه نشان از ظلم ستیزی ما با محیط زیست دارد در این زمانه هم نشان از بی فرهنگی می باشد .
در بعضی از موارد قطع درختان مبنی بر کارهای ساختمانی و اپارتمان سازی ها بوده اما این بار قطع کنندگان درخت سودجویان نیستند و دست نهاد های دولتی هم در این کار است .
[ جمعه 93/11/24 ] [ 2:48 عصر ] [ شبنم موحد ]
چه مژده ای زیباتر از آمدن بهار در پی یک زمستان تار و طولانی؟! چه بشارتی شیرین تر از بشارت خورشید در پی یک شب سرد و تاریک؟! چه پیامی نیک تر از پیام زلال آب برای لبانی تشنه و خشکیده؟! چه نوایی برتر از بشارت «جاء الحق» و «زهق الباطل»؟! قسم به شب پوشیده! که روز خواهد درخشید و بهاری ترین روز هستی ، بر صحیفهی شب تار و طولانی ، مُهر پایان خواهد زد .
[ چهارشنبه 93/11/22 ] [ 12:45 عصر ] [ شبنم موحد ]
امروزه بازی های رایانه ای با وجود اینکه باعث رشد فکری کودک می شوند اما مشکلاتی همچون : منزوی شدن ، عدم یادگیری روابط اجتماعی ،گوشه گیری ، ضعف جسمانی و... را به همراه دارند .
برای درک بهتر این موضوع شما را به خواندن صحبت های دو مادر که هریک از فرزندان آنها به بازی های سنتی و نوین مشغول هستند ، دعوت می کنیم .
مادر اول : از وقتی بازی های رایانه ای رواج پیدا کرده است دیگر خیالم راحت است که پسرم در بیرون از منزل نیست و تمام مدت در منزل و جلوی چشم خودم بازی می کند و دیگر دلهره او را ندارم که نکند در بازی مشکلی برای او پیش بیاید.
مادر دوم : به نظر من باید از تکنولوژی به درستی استفاده کرد و هر گونه افراط در آن باعث مشکلاتی میشود ، هر چند که فرزند شما از هر نوع آسیبی به دور خواهد بود اما شور و نشاطی که به همراه بازی های حرکتی و گروهی است را در این نوع بازی ها نمی توان پیدا کرد .
مادر اول :وقتی که پسر من بیرون از منزل بازی میکرد علاوه بر استرس خودم برای زمین خوردن ها و دعواهایی که ممکن است در ارتباط با بچه ها برایش پیش بیاید ، لباس هایش همیشه کثیف بود و من نصف انرژی خودم را صرف شستن و تمیز کردن کفش و ... بودم .
مادر دوم : این خصلت بچه هاست که شیطنت کنند و کودک حق دارد که بازی کند و خودشان را خاکی و کثیف کنند و اگه کودکی بدین گونه نباشد که دیگر نامش کودک نیست .
مادر اول : یعنی تو مخالف تکنولوژی و بازی های رایانه ای هستی ؟
مادر دوم : نه ، این طور نیست ، چون اگر مخالف باشم پسرم از علم و تکنولوژی روز که یک نیاز و یک علم و سواد امروزی به حساب می آید عقب می ماند ، ولی من برنامه ها را طوری برنامه ریزی می کنم که تمام و قتش را صرف بازی های رایانه ای نکند .
مادر اول : نظرات و صحبت هایت برایم جالب شد ، میشود بیشتر توضیح دهی ؟
مادر دوم : من برای بازی های سنتی و نوین یک جور تعادل برقرار کرده ام . همان طور که نمی گذارم فرزندم از تکنولوژی عقب بماند فرصتی را هم فراهم می سازم که کودکم با همسالانش بازی کند و بتواند انرژی خود را تخیله نماید تا سرزنده و شاداب باشد .
خوانندگان عزیز نظر شما در مورد بازی های نوین و بازی های سنتی چیست ؟
[ یکشنبه 93/11/19 ] [ 10:8 عصر ] [ شبنم موحد ]
بهمن باید سرمشق ما باشد در طول زندگی و برای نسلهای آینده که همه آنها 22 بهمن را که غلبه ی ایمان بر کفر و الله بر طاغوت و اسلام بر کفر بود، باید حفظ کنند و بزرگ بشمارند. بزرگ بشمارند روزی را که خدای تبارک و تعالی بر ملت ما منت گذاشت و این ملت را یکپارچه کرد و ملت ما را غلبه داد. امام خمینی(ره) 22 بهمن بهمن در طول زندگی و برای نسلهای آینده باید سرمشق همه قرارگیرد .
امام خمینی(ره)
[ یکشنبه 93/11/12 ] [ 8:33 عصر ] [ شبنم موحد ]
امروزه با پیشرفت علم روان شناختی و روان شناسی بسیاری از ناهنجاری های رفتاری کودکان را می توان با بازی های مخصوص درمان کرد. قابل توجه والدین گرامی ، این مقاله را تا پایان مبحث مطالعه کنید.
بازی از ضروریات زندگی کودکان است. کودکان از طریق بازی افکارشان را بازگو می کنند و به همان راحتی که بزرگسالان احساساتشان را با کلمات بیان می کنند، آنان نیز همین کار را به وسیله بازی انجام می دهند.
کودک در طول بازی توانایی حل مشکلات خود را پیدا می کند و به وسیله آن می تواند اعتماد به نفس و روحیه استقلا ل طلبی را در خود پرورش دهد. آنان احساساتی چون ترس، اندوه، شادی و عصبانیت خود را از طریق بازی بیان و به این ترتیب احساس امنیت و ارزشمند بودن می کنند.
کودک در بازی نیازهای حسی ــ حرکتی خود را برآورده می سازد و انرژی خود را تخلیه می کند که این کار باعث افزایش آرامش او می شود، در غیر این صورت اگر این انرژی امکان بروز پیدا نکند، احتمالا به اضطراب، افسردگی و پرتحرکی تبدیل می شود. در واقع بازی به اندازه تغذیه صحیح و احساس صمیمیت و امنیت برای رشد کودک مهم و ضروری است و عاملی است که به رشد تفکرات و خلاقیت های کودک کمک می کند. ویژگی های رفتاری کودکان در بازی هایشان کاملا مشخص می شود.
به عنوان مثال کودکی که در جستجوی قدرت است، معمولا در بازی نقش رهبر، رئیس، فرمانده یا حتی نقش مدیر مدرسه را بازی می کند یا یک کودک پرخاشگر ممکن است در بازی، عروسک هایش را بزند یا اسباب بازی هایش را بشکند. پرخاشگری به صورت مستقیم و غیرمستقیم در بازی کودک نمایان می شود.
کودک پرخاشگر ممکن است به وسیله چاقو یا قیچی بر میز و اسباب بازی ها حمله کرده و محیط را به یک میدان جنگ تبدیل کند. درواقع کودک دنیای خود را با اسباب بازی هایی که در دسترس دارد، فرافکنی می کند.
بازی درمانی
امروزه از بازی یا بازی درمانی به عنوان روشی برای درمان مشکلات کودکان استفاده می کنند. بازی درمانی به کودکان کمک می کند تا بتوانند مسائل و مشکلاتشان را حس کنند، با این هدف که ویژگی های روانی خود را بشناسند. در این نوع درمان، به کودک فرصت داده می شود تا احساسات آزاردهنده و مشکلات درون خود را از طریق بازی بروز داده و آنها را به نمایش بگذارد.
در کودکان بی قرار حواس پرت که کنترل کمی روی حرکات بدنی خود دارند و براحتی هم متوقف نمی شوند، بازی کمک می کند تا تنش آنها آرام شود یا کودکانی که مورد ضرب و شتم و آزار جنسی قرار گرفته اند، می توانند از طریق بازی درمانی تا حد زیادی به آرامش و بهبود برسند.
درمانگر از طریق بازی درمانی یک موقعیت بازی را به صورت کلی ایجاد می کند که کودک بتواند ترس و تنش خود را بیرون بریزد، در حقیقت در بازی درمانی کودک «خود درونی اش» را نشان می دهد.
شدت احساساتی که برخی کودکان در طول بازی درمانی از خود نشان می دهند گاهی بسیار تعجب آور است، احساساتی چون تنفر، ترس، تنهایی، ناامنی، احساس شکست، بی کفایتی و احساس ناخواسته بودن از این گونه احساسات است و غالبا شروع این احساسات باعث محرومیت و انحراف شخصیت کودک می شود.
در حال حاضر ناآگاهی های والدین برخی کودکان سبب شده است که اختلالات عاطفی و رفتاری کودکان مانند ترس، خشم دروغگویی، حسد شب ادراری، وسواس ناخن جویدن و … شیوع بیشتری پیدا کند
در بازی درمانی پس از آن که کودک بازی با وسایل را شروع کرد، درمانگر با دقت اعمال و گفتار او را تحت نظر می گیرد و با مشاهده رفتارش در ضمن بازی به نگرانی های او پی می برد و پس از تفسیر و نتیجه گیری از عملکردهای کودک، راه حل هایی مناسب برای مشکلات او ارائه می کند.
اگر کودک تمایل به بازی نداشته باشد، مشاور باید او را تشویق کند، اگر کودک ساکت بماند و بازی نکند، مشاور بازی با اسباب بازی ها را شروع می کند و بتدریج از کودک دعوت می کند که در بازی شرکت کند.
درمانگر در طول درمان و هنگام کار با کودکان، باید بپذیرد که کودک دلایلی برای هر آنچه که انجام می دهد دارد و مسائل زیادی وجود دارد که ممکن است برای کودک مهم باشد در حالی که قادر نیست آنها را با درمانگر خود در میان بگذارد. برای این که درمانگر در بازی درمانی موفق باشد، باید دارای ویژگی هایی چون قابل اعتماد بودن، پذیرا بودن و احترام به کودک باشد.
در بازی درمانی باید شرایطی فراهم شود که کودک به درمانگر خود اعتماد و احساس کند که افکار و احساساتش مورد توجه درمانگر قرار گرفته است.
ناآگاهی والدین
در حال حاضر ناآگاهی های والدین برخی کودکان سبب شده است که اختلالات عاطفی و رفتاری کودکان مانند ترس، خشم، دروغگویی، حسد، شب ادراری، وسواس، ناخن جویدن و … شیوع بیشتری پیدا کند.
در جلسات بازی درمانی منشأ اصلی این احساسات شناخته می شود و درمانگر به جای آن که احساسات و عواطف کودک را نادیده بگیرد یا انکار کند، آنها را می پذیرد و به کودک اجازه می دهد با مطرح کردن آنها، آرام و سبک شود.
در درمان کودکان، بازی به عنوان یک وسیله ارتباطی نیز به کار می رود. با مشاهده کودک هنگام بازی می توانیم به میزان توانایی و درک او در زمینه های گوناگون مانند ارتباط برقرار کردن با دیگران، درک او از مردم و همچنین درکی که از خود دارد، پی ببریم رفتارها، نظرات، احساسات و چگونگی ابراز وجود کودک در بازی به ما کمک می کند که به مشکلاتش و این که او دنیای اطراف خود را چگونه می بیند، پی ببریم.
به عنوان مثال درمانگر برای کودکی که به علت ناتوانی در بکارگیری وسایل، قوانین بازی را رعایت نمی کند، با ایجاد فرصت هایی مناسب و تشویق به او کمک می کند تا بر اضطراب خود غلبه کند و به این ترتیب کودک از طریق بازی شیوه های گوناگون کنار آمدن را یاد می گیرد.
در بازی درمانی لازم است مواردی از سوی درمانگر رعایت شود، از جمله این که رابطه حسنه ای میان وی و کودک برقرار شود، به کودک آزادی عمل داده شود، کودک به خاطر اشتباهاتش مورد سرزنش قرار نگیرد و به گفتار و احساساتش کاملا توجه شود.
همچنین انتخاب صحیح اسباب بازی مناسب، بسیار مهم است، مثلا کودکانی که وسواس دارند، میل به خمیربازی، گل بازی یا بازی های به ظاهر کثیف ندارند، درمان نکردن این کودکان باعث بروز مشکلاتی برای آنها در آینده می شود یا کودکی که بالای سن 5 سال بوده و مشغول بازی های حسی ـ حرکتی است، ممکن است دچار اختلال «اوتیسم» یا «در خود درماندگی» باشد.
در واقع بازی درمانی تنها رها کردن کودک با اسباب بازی ها نیست. هر گاه کودک بتواند از طریق مواجه شدن صحیح با مشکلات و رویدادهایی که موجب هیجان و اضطراب او شده اند روبه رو شود، می تواند با تنش حاصله از آن مقابله کند. کودک اگر نتواند هنگام رویارویی با اضطراب راهی منطقی برای خود پیدا کند، دچار ترس و دلهره خواهد شد.
به طور کلی می توان گفت که با کمک بازی درمانی می توان عملکردهای منفی و ناسالم عاطفی، احساسی و رفتاری کودکان را تشخیص داد و به معالجه زودهنگام ناتوانی هایی جسمی و روانی او پرداخت.
[ یکشنبه 93/11/5 ] [ 11:2 عصر ] [ شبنم موحد ]
شاید برای شما هم پیش آمده است که به چهره معصوم یک کودک که خوابیده است نگاه می کنید و می بینید در حال خندیدن است.
از همان هفته اول تولد، بیشتر مادران حس می‌کنند نوزادشان لبخند می‌زند، اما حقیقت آن است که او تلاش میکند تا این کار را انجام دهد. لبخند نوزاد یک‌هفته‌ای، لبخند متقارنی نیست. به گوشه‌ای از لب محدود شده و همراه با آن، چشم‌ها و گونه‌ها حرکتی انجام نمی‌دهند و به عبارت دیگر، هنوز ماهیچه‌ها برای لبخند زدن توانا نیستند! لبخند نوزاد در این سن، تنها در خواب‌آلودگی یا هنگام خواب دیده میشود. به این لبخند در اصطلاح، «لبخند دائمی» می‌گویند، چون در جواب یک نوازش یا یک حس نیست و ارتباطی به دنیای خارج ندارد.
حتی گاهی پیش می‌آید که تا شکم نوزاد را نوازش می‌کنید، حس می‌کنید او دارد لبخند می‌زند، اما متأسفانه باید بگوییم در این سن، هنوز نوزادان نمی‌توانند تشخیص دهند چه حالت‌هایی مربوط به درون بدن و چه حالت‌هایی مربوط به خارج از بدنشان است. او حس لطیف نوازش را درک میکند، اما نمی‌داند چه چیزی مسبب آن است. ساده‌تر بگوییم؛ لبخند گوشه لب او، واکنش هوشیارانه به اتفاق‌های دور و برش نیست! چشمان او به خلأ نگاه میکند، چون قدرت بینایی و سیستم عصبی او هنوز کامل نیست. لبخندش نیز نشانه احساسات و شادی‌اش نیست!
سه تا هشت هفتگی
بین یک تا دو ماهگی، لبخند نوزاد کامل میشود. او می‌آموزد با هر دو گوشه لب بخندد و در چشمانش که حالا حالت گرفته، برق شادی می‌درخشد. در این سن، او می‌تواند منشأ صداها و تصویرهایی که او را به خنده می‌اندازد، تشخیص دهد و واکنش او، به طور مستقیم، به محیط و اتفاق‌هایی که در آن می‌افتد، بازمی‌گردد! اگر بخواهیم رخدادهای این چند هفته را به طور دقیق مرور کنیم، باید بگوییم تا هفته چهارم، نوزاد نسبت به صداهای انسان به ویژه صدای تیز زنانه، واکنش نشان می‌دهد و این به آن علت است که سیستم شنوایی، سریع‌تر از بینایی کامل میشود.
از چهار هفتگی به بعد، نوزاد به واکنش و حالت‌های صورت اطرافیان توجه میکند و میخندد. به خنده او در این سن، «خنده اجتماعی غیرانتخابی» می‌گویند، چون او به شکل غریزی، به حالت‌هایی که افراد به چشم‌ها، پیشانی، بالای بینی و… می‌دهند، میخندد. هر وسیله متحرک مانند جغجغه هم او را می‌خندانند و این خنده از سر خوش‌حالی شناسایی حالت‌های جدید است!
شش تا هشت ماهگی
در این سن، کودک شما می‌تواند تصمیم بگیرد که به چه چیز بخندد و نسبت به چه چیزی بی‌محلی کند. به عبارت دیگر، از این سن به بعد، او آگاهانه میخندد. حالا او صورت آشنا را از غریبه به خوبی تشخیص می‌دهد و تنها به حالت‌های تغییر یافته صورت‌های آشنا لبخند می‌زند و با دیدن یک صورت غریبه، یا چشم‌هایش را پایین می‌اندازد یا گریه میکند. روان‌شناسان به این حالت، «نگرانی ماه هشتم» می‌گویند! خنده از این به بعد، کانال ارتباطی کودک با افرادی است که آنها را می‌شناسد و علامت رضایت او از یک وضعیت است. برای آن‌که از این سن به بعد، والدین به کودکشان کمک کنند تا احساساتش را جلوه دهد، لبخند زدن به او بهترین کار است. این تبادل لبخند، به کودک کمک میکند که بتواند کم‌کم یک ارتباط واقعی برقرار کند و اعتماد به نفس بیابد.
چهار ماهگی
خنده نوزاد از چهار ماهگی به بعد، مثل آدم‌بزرگ‌هاست. برقراری ارتباطات لمسی، بیش از هر چیز، در این سن برای او لذت‌بخش بوده و باعث خنده میشود. به عنوان مثال، بوسه سفت و صدادار از شکمش یا پاهایش برایش جذاب است. صدای والدین نیز هنگامی که با او بازی می‌کنند، او را به خنده می‌اندازد. خندیدن در این سن، نشانه رشد و پیشرفت اوست. او حالا شکل اشیا و منشأ صداها و تصویرها را می‌شناسد و می‌داند چه حوادث و اتفاق‌هایی می‌تواند برایش خوشایند باشد. از آن‌جا که بسیاری از حالت‌ها برای او شناخته شده‌اند، پس مثلا از حرکت پدرش، اگر به شکلی غیرمتعارف راه برود یا حرف بزند، خنده‌اش می‌گیرد، اما اگر تغییرها بسیار زیاد باشند، ممکن است احساس ترس کرده و به گریه بیفتد. در این سن، تنها تغییرهایی او را به خنده می‌اندازد که حالت‌های پیش از آن را شناخته باشد و بتواند آن تغییر را با حالت‌های قبلی مقایسه کند.
خندیدن برای سلامتی خوب است
این موضوع که خندیدن برای سلامتی روح و جسم، بسیار مفید است، سال‌هاست به اثبات رسیده است. تحقیقات فراوانی نشان داده است که خنده سبب افزایش میزان ترشح آندروفین شده، حس درد را کاهش داده و با تأثیری که بر سیستم ایمنی می‌گذارد، سبب قوی‌تر شدن انسان و افزایش تحمل در مقابله با شرایط سخت میشود. خنده نیز مانند سایر فعالیت‌های بدنی، ضربان قلب، تنفس و گردش خون را افزایش داده و سبب سلامتی میشود. چند سال است که در کشورهای پیشرفته، از خنده‌درمانی در بیمارستان‌های اطفال کمک گرفته میشود، زیرا خنده، استرس را کاهش داده و در نتیجه، میزان نیاز فرد به دارو کم شده و درمان سریع‌تر انجام میشود.
راهی برای جلب توجه
خندیدن و گریه کردن، هر دو واکنش‌هایی غیراکتسابی است، یعنی ما آنها را از دیگران نمی‌آموزیم. هر دوی آنها به ما کمک می‌کنند بتوانیم با اطرافیانمان بهتر ارتباط برقرار کنیم، اما خنده برای یک نوزاد، به جز برقراری ارتباط، بهترین راه‌حلی است که او آن را به کار می‌گیرد تا والدین را مجذوب خود کند. خنده به او کمک میکند دوست‌داشتنی‌تر باشد.
[ یکشنبه 93/11/5 ] [ 11:1 عصر ] [ شبنم موحد ]
::
