کودکان از زمان تولد عاشق برقراری ارتباط با دیگران هستند و از این کار لذت می برند و  به طور ذاتی دارای مهارتهای خاصی برای دوست شدن با دیگر کودکان و تعامل با محیط خارج از خانه می باشند در مواردی از این کار امتناع می ورزند و از دوست شدن و ارتباط واهمه دارند و این نشانی بر بیماری در کودک نمی باشد و اگر والدین  فرزندان خود را در اوایل راهنمایی و تشویق نمایند این امر به مرور کاهش یافته و کودک دیگر احساس خجالت ندارد.

خجالت کشیدن از نظر علمی امری کاملا طبیعی است به طوری که بار ها و بارها توسط خود ما دیده شده است ، به عنوان مثال خجالت در نوزادان با برگرداندن صورت و کودکان نو پا با نگاه کردن به زمین یا نزدیک شدن و چسبیدن به والدین نمود پیدا می کند .


راهکارهای زیادی وجود دارد که می توان خجالت کودک را کاش و یا از بروز آن جلوگیری کرد :


از کلمه خجالتی کمتر استفاده کنید . به عنوان مثال در ارتباط با دیگران از این جمله که فرزندم یکمی خجالتی است و یا عزیزم خجالت نکش استفاده نکنید چون همین جمله میتواند در بروز خجالت در کودک موثر باشد.


به کودکتان اعتماد به نفس هدیه دهید و سعی کنید نقاط قوت او را همیشه مد نظر قرار داده و در جمع از موفقیت ها و استعداد هایش صحبت کنید و در مقابل اشتباهاتی که در مقابل دیگران انجام می دهد صبور باشید و او را تنبیه نکنید.


برقراری ارتباط را اجباری نکنید و سعی کنید به گونه ای برخورد کنید که کودک خود با دیگران ارتباط برقرار کند و به همین منظور زمینه های دوستی و ارتباط او را خودتان از قبل بچینید و هماهنگ کنید .


نمایش بازی کنید و سعی کنید که زمانی را باکودک کود بگذارانید و در آن زمان خاله بازی کنید ، شعر بخوانید و هر کاری که نمونه ای از یک ارتباط اجتماعی سالم خارج از محیط منزل است را برای کودک بازسازی نمایید.


او را مستقل کنید  به عنوان مثال برای خرید به هر جا که می روید از کودک بخواهید که با فروشنده صحبتکند و پول را به دست او بدهید که به فروشنده یا مغازه دار بدهد که علاوه بر ایجاد حس استقلال از بروز خجالت هم جلوگیری به عمل می آید .



رعایت همین موارد بسیار ساده می تواند شخصیت کودک شما را بسازید

 


 

نظر شما والدین عزیزدر این باره چیست ، نظر بدهید و ما را یاری کنید....