گاهی وقت ها این دوستی های ساده و به دور ازحس  دوست داشتن های یواشکی و عاطفی و کلا خالی از هر احساسی  که تنها یک آشنایی ساده بیش نیست قصه ی خبر های روزنامه ها و مجله های زرد تداعی میکند و در دلمان  جنجال  به پا میکند .

تمام عقربه های توجه و احساسمان مثل یک قطب نمایی که در معرض باد و یا باران قرار گرفته اشتباه کار میکند و تنها یک قطب را نشان می دهد و میگوید فقط او و تنها  او و ....

عمق فاجعه از جایی شروع میشود که مرغ یک پای ضرب المثل های مادر بزرگ یهویی این وسط عرض اندام میکند و میگوید فقط و فقط تو را میخوام و بس

به قول نوشته های پشت کامیونی " بی تو هرگز "

تخته گاز در جاده خاکی احساس خام پیش میروی قبل از اینکه از خودت بپرسی این جاده دو طرفه هست؟ آیا این هم همان احساس را به تو دارد ؟
اخ این احساس بیچاره که چه ها نمیکشد از دست ما ... تا آخرین نفس از جانش مایه میگذارد و انقدی که دیگر چیزی از او باقی نمی ماند
اینجاست می بینی در این بده بستان های عاطفی هیچ نگرفتی ..آنچه را هم که داشتی از دست داد و حال مانده ای با یک احساس ته کشیده

حالا وقت آن رسیده که حس تنفر خودی نشان دهد و بگوید احساس جان حالا که تو نیستی من  جور تمام این ملامت هایت را میکشم فدایت شوم

از عشق.. دوست داشتن و هر احساس خوب و عاشقانه ی دیگری منتفر میشوی
از صداقت و بی ریایی و مهربانی گله مند میشوی و برای بدست اوردن این سرمایه عزیزی که راحت از دستش دادی بی تفاوتی و خودخواهی و غرور پیشه میکنی و این یعنی ته این جور روابط هول هولکی

چه خوب است گاهی یکمی از خودمان را بگذاریم برای روزهایی که جز خودمان کسی را نداریم.
در آخر میخواهم در هرچیزی در ابتدا آگاهی داشته باشید

بعضی زخم ها التیام ناپذیرند .