بچه‌هایی که کلا دید منفی نسبت به پیرامون خود دارند، مدام نق می‌زنند و به آینده بدبین هستند، بیشتر در معرض این هستند که با کوچک‌ترین استرسی در زندگی دچار افسردگی شوند.
هنگامی‌که از افسردگی صحبت می‌شود باید دانست که این موضوع به بزرگسالان اختصاص ندارد. در حدود پنج درصد کودکان و نوجوانان در جامعه از افسردگی رنج می‌برند. زنانی که می‌خواهند مادر شوند، همواره باید از نظر سلامت جسمی‌و روانی بررسی شوند؛ به خصوص از نظر افسردگی، چون افسردگی مادر موجب افسردگی کودک می‌شود. ابتلای مادر به برخی بیماریهای دیگر روان‌پزشکی مثل سوء‌مصرف مواد و پرخاشگری نیز در افسردگی کودکان دخیل است.
بدرفتاری مادر با کودک نقش مهمی‌در افسرده شدن بچه‌ها دارد. در مواردی که کودک مورد بی‌توجهی قرار می‌گیرد (مثل مادری که خودش نوجوان است و مراقبت از بچه را بلد نیست یا مادری که مسایل و مشکلاتش زیاد است، بیمار است، مواد مخدر مصرف می‌کند و یا به هر دلیلی فرصت رسیدگی به کودک خود را ندارد)، کودک در ریسک افسردگی قرار می‌گیرد.
افسردگی در کودکان بیماری بسیار جدی‌تری نسبت به بالغین است...
عوامل روان‌شناختی هم بسیار اهمیت دارند. بچه‌هایی که کلا دید منفی نسبت به پیرامون خود دارند، مدام نق می‌زنند و به آینده بدبین هستند، بیشتر در معرض این هستند که با کوچک‌ترین استرسی در زندگی دچار افسردگی شوند. در آخر نیز به عوامل محیطی مانند زندگی در محیط‌های پر از استرس و ناکامی‌و فقر می‌توان اشاره کرد.
خلاصه اینکه چهار گروه از کودکان بیشتر در ریسک افسردگی هستند:
* کودکانی که تاریخچه خانوادگی مثبت افسردگی دارند؛ مخصوصا اگر مادرشان افسرده باشد
* کودکانی که تحت فشارهای روانی هستند.
ادامه مطلب را بخوانید..............................................
[ شنبه 92/8/18 ] [ 11:36 عصر ] [ شبنم موحد ]
کودکی
افسوس بزرگیمان شده است
[ شنبه 92/8/18 ] [ 12:47 عصر ] [ شبنم موحد ]
روش برای شکوفایی استعداد کودکان 2. فرزند خود را روی طیف وسیعی از تجارب قرار دهید. این امر باعث فعال شدن استعدادهای نهفته می گردد. فکر نکنید چون او علاقه ای نشان نمی دهد، بنابراین استعدادی هم در آن زمینه ندارد. 6. کودک را مجبور به یادگیری نکنید. این امید که برای پیشرفت و رشد دادن استعدادهای کودکان، باید هر روز درسهای خاصی را به آنان آموخت، ممکن است آنان را مضطرب یا دلزده سازد. 10. شور و اشتیاق خود را به یادگیری فعال حفظ کنید. 16. برای پرورش خلاقیت کودک خود داستانهای طنز آمیز برایش بخوانید. 21. به صحبتهای کودک خود گوش فرا دهید. چیزهایی که او به آنها اهمیت بسیاری می دهد، می تواند سرنخی از استعدادهای خاصی باشد که از آنها برخوردار است. 26. بگذارید در روز تا حدی به رویاپردازی و کنجکاوی بپردازد. 31. سوگیریهایی جنسیتی را تشویق نکنید. برای کودک خود هم اسباب بازیها و فعالیتهای زنانه و هم مردانه تدارک ببینید. 36. کودکتان را به صحبت درباره آینده اش تشویق کنید. از دیدگاههای او حمایت کنید بدون آنکه به سمت حیطه یا رشته ای خاص هدایتش نمایید. 41. ابداعات و ساخته های کودک خود را به شوخی بگیرید. 46. در گوشه ای از خانه فضایی را برای به نمایش گزاردن ساخته ها و جایزه های کودک اختصاص دهید.
دوران کودکی همواره به عنوان بهترین و شادترین دوره زندگی انسان شناخته شده است. کودکی دنیائی از معصومیت و پاکی در کنار شادی و سبکبالی را در ذهن تداعی می کند. بسیاری از بزرگسالان در کشاکش سختی ها و مشکلات زندگی با یاد کردن از دوران خوش کودکی خود، دمی از غم زمانه فارغ می شوند و بر بال خاطرات به دنیایی کوچ می کنند که در آن از فشار مسئولیت و مرارت خبری نیست و مسلماً آرزوی هر پدر و مادری فراهم کردن یک چنین دوران کودکی ای برای فرزند دلبندشان خواهد بود.
اما مسئله اینجاست که شادی و نشاط آموختنی نیست و شکوفایی استعدادهای او هم نباید بدون در نظر گرفتن علائق او باشد. شاید شما نتوانید به فرزند خود یاد بدهید که خوشحال باشد ولی فراهم کردن امکانات و بستر مناسب برای خوشبختی و شاد زیستن فرزند، هدیه ای است که فقط شما می توانید به فرزندتان بدهید. در همین رابطه با مطالبی که در این ایمیل مرور خواهید کرد ما روشهایی را به شما پیشنهاد می کنیم که می توانند شما را در فراهم کردن این خوشبختی در سایه ی به ظهور رساندن استعدادهای خدادادی او، به فرزندتان یاری دهند.
1. به فرزند خود اجازه دهید علائق خود را کشف کند. به بازی ها و فعالیتهایی که او انتخاب می کند توجه نشان دهید. این گونه بازیها می تواند اطلاعات بسیاری درباره استعدادهای نهفته فرزندتان در اختیار شما قرار دهد.
3. بگذارید مرتکب اشتباه شود. اگر همه کارها را به طور کامل و بی نقص انجام دهد، هرگز برای کشف و گسترش یک استعداد، خطر نخواهد کرد.
4. سؤال بپرسید. با پرسیدن سؤالهای اساسی از قبیل: چرا آسمان آبی است؟ به کودک خود کمک کنید تا با شگفتیهای دنیا مواجه شود. به اتفاق هم پاسخ سؤال را بیابید.
5. پروژه های خانوادگی ویژه ای را طرح ریزی نمایید. فعالیتهای مشترک می تواند استعدادهای جدید را بیدار کند و گسترش دهد.
7. انتظارات سطح بالایی داشته باشید، اما این انتظارات باید واقع بینانه باشند.
8. در انجام کارها، کودک خود را سهیم کنید. بگذارید او با انجام کارها موفقیت را در ذهن خود مجسم کند. بگذارید ببیند که شما درگیر فعالیتهای معنادار هستید و به او اجازه دهید درگیر این فعالیتها شود.
9. محیطی را فراهم آورید که به لحاظ تحریکات حسی غنی باشد. مواد و اسبابهایی را در خانه قرار دهید که حواس کودک را تحریک می کنند، موادی از قبیل: نقاشی با انگشت، آلات موسیقی و عروسک های خیمه شب بازی.
11. کودک خود را با برچسب زدن به او محدود نکنید. این برچسبها ممکن است شرایطی را به او تحمیل نماید که با استعدادهای ذاتی اش همخوانی ندارند.
12. به عنوان خانواده و با یکدیگر به بازی بپردازید.
13. برای فعالیتهایی نظیر خواندن، گوش دادن به موسیقی و صحبت کردن برنامه زمانی منظم در نظر بگیرید.
14. موادی را برای کودک در نظر بگیرید که همواره بتواند با رجوع به آنها به دنیای خود دسترسی داشته باشد.
15. بگذارید فرزندتان به فعالیتهای گروهی که مورد علاقه اش هستند، بپردازد.
17. فعالیتهایی را که فرزندتان انجام می دهد مورد انتقاد یا قضاوت قرار ندهید. اگر احساس کند مورد ارزشیابی قرار می گیرد، احتمالا" شکوفاسازی استعدادهای خود را پیگیری نخواهد کرد.
18. با کودک خود بازی کنید و از این طریق سرزندگی و شوخ طبعی خود را به او نشان دهید.
19. خانواده را در موفقیتهای خود سهیم کنید. درباره اتفاقات خوشایندی که طی روز اتفاق افتاده اند، صحبت کنید تا عزت نفس او از این طریق افزایش یابد.
20. کاری کنید که فرزندتان به کامپیوتر خانه، مدرسه یا یک کتابخانه عمومی دسترسی داشته باشد.
22. فضای خاصی را در خانه برای پرداختن به فعالیتهای خلاقانه در نظر بگیرید.
23. هنگامی که کارهای روزمره ای را که به عهده فرزندتان گذاشته اید، با موفقیت انجام می دهد، حس مسئولیتش را در انجام کارهای خانه مورد قدردانی قرار دهید.
24. بصورت خانوادگی از مکانهای جدید دیدن کنید.
25. بازی های بازپاسخ به فرزند خود بدهید. اسباب بازی هایی مانند سر هم کردن قطعات و عروسکهای دستی باعث تشویق بازیهای تخیلی می شود.
27. داستانهای الهام بخشی را بخوانید که قهرمانانشان در زندگی موفقیت هایی را کسب کرده اند.
28. با دادن جایزه به فرزند خود رشوه ندهید. از مشوقهایی استفاده کنید که به کودک این پیام را منتقل می کنند که یادگیری نباید به خاطر گرفتن جایزه باشد.
29. اجازه بدهید فرزندتان به گروههای همسالی بپیوندد که همگام با استعدادهای او هستند.
30. برای برانگیختن علائق کودک، درباره خبرهایی که می شنوید، با او به بحث بپردازید.
32. از مقایسه کودک خود با دیگران اجتناب ورزید. به او کمک کنید تا عملکرد فعلی خود را با عمکرد گذشته اش مقایسه کند.
33. سعی کنید پدر یا مادری اقتدارگرا باشید.
34. برای برانگیختن علائق و استعدادهای فرزندتان از موقعیتهای گروهی یا جمعی(خارج از منزل) بهره ببرید. با هم به کتابخانه، موزه، کنسرت، یا مسابقه بروید.
35. پاداشهایی به فرزندتان بدهید که نقاط قوتش را تقویت می کند.
37. کودک خود را با افراد جالب و موفق آشنا کنید.
38. خانه خود را به عنوان فضایی برای یادگیری تلقی کنید. فضای آشپزخانه و آشپزی برای آموزش ریاضیات و علوم بسیار مناسب است.
39. در احساسات با یکدیگر سهیم شوید. سرکوبی حوادث می تواند به سرکوبی استعدادهای کودک بیانجامد.
40. کودک خود را تشویق به خواندن کنید.
42. با کودک خود فعالیتهایی را انجام دهید که در ارتباط با علائق و استعدادهایش است.
43. به کودک خود بیاموزید که به قوه شهود خویش اعتماد کند و به ظرفیتهایش اعتماد داشته باشد.
44. به کودک خود حق انتخاب بدهید. این عمل، قدرت اراده او را مستحکم و حس نوآوری را در وی بیدار می کند.
45. به کودک خود یاد بدهید که برای شکوفا ساختن استعداد خویش چگونه از کتابها استفاده کند. به عنوان مثال، برای یادگیری "درست کردن چیزی" از کتابهای "چگونه ..." استفاده کند.
47. کودک خود را تشویق کنید تا در حیطه هایی که با مشکل مواجه است، دست و پنجه نرم کند و کلنجار برود. به او کمک کنید تا با هر محدودیتی رو در رو شود.
48. رابط بین دنیای واقعی و استعدادهای خاص کودک خود باشید. به او کمک کنید راهی برای نشان دادن استعدادهایش بیابد.
49. کودک را با مطالبی آشنا کنید که درباره افتخارات و استعدادهای کودکان است. کتابهایی مانند "مهندس کوچکی که می توانست ..." می تواند نگرش "می توانم انجام دهم" را تشویق کند.
50. کودک خود را همان طور که هست بپذیرید
[ پنج شنبه 92/8/16 ] [ 11:4 عصر ] [ شبنم موحد ]
پرورش عواطف انسانی در کودک یکی از مهم ترین ارکان تربیتی است و در تکامل شخصیت و رشد وی نقش اساسی دارد. کارشناسان رویکرد های اساسی را در فرزندپروری برای پرورش احساسات طبیعی برشمرده اند که این موارد را ذکر می کنیم.
فرزند خود را به طور کامل بپذیرید؛ برای این که کودکی احساس دوست داشته شدن کند، لازم است ابتدا احساس پذیرش را به تمامی دریابد. یعنی باید احساس کند وجودش مورد پذیرش اعضای خانواده است و والدین او را می خواهند . والدین باید یاد بگیرند که فکر، احساس و تجربه های کودک خود را ارزشمند بدانند و احساس آن ها را دریابند. اما در هر صورت ممکن است گاهی اوقات این کار دشوار به نظر برسد. برای مثال بیشتر والدین به فرزندان خود می آموزند که خشم را باید در هر شرایطی مهار کرد. این تربیت ناقص باعث می شود آن ها از احساس خشم، سرخورده شوند و آن را پنهان کنند.
اگر کودک یاد بگیرد که خشم یک احساس طبیعی است که مانند هر انسانی باید آن را تجربه و مدیریت کند، می تواند خود را با احساسات انسانی درونی بشناسد و یاد بگیرد که چگونه به شیوه صحیحی می تواند ابراز خشم کند.
مهارت های ارتباطی او را افزایش دهید؛ فراموش نکنید این والدین هستند که می توانند توانایی کودک را برای ابراز خودش فراهم کنند. درباره کودکان کوچک تر صحبت کردن کافی است. اما بزرگ ترها باید بین احساس خشم، نگرانی و ترس تفکیک قائل شوند. لازم است والدین درباره احساسات با کودک صحبت کنند. به عنوان مثال اگر کودکی از این که توپش را گم کرده، ناراحت است، مادر می تواند بگوید: « می دانم که بابت گم کردن توپت ناراحتی می توانی بگویی دیگر چه احساسی داری؟» و به این ترتیب او را وادار کنند از احساسش حرف بزند.
با کودک خود در فعالیت گروهی شرکت کنید؛ بچه ها به حضور والدین در یک بازی یا فعالیت نیاز دارند زیرا همراهی با والدین به آن ها احساس ارزشمندی می دهد. این همراهی به ویژه به هنگام بروز نوعی تنش بسیار کارساز است. در درازمدت کسب هویت به کودک کمک می کند تا طعم استقلال و خوداتکایی را بچشد و در زندگی آینده بتواند تعاملات اجتماعی مثبت و سازنده ای را تجربه کند.
[ چهارشنبه 92/8/15 ] [ 10:47 عصر ] [ شبنم موحد ]
دوره پنج ساله دبستان، دوره ای حساس و از نظر تثبیت شخصیت اخلاقی و تربیتی، دورانی مهم است؛ دوره فراگیری آموزش های زیر بنایی و اساسی، پایه گذاری عادات، روابط کودک با دیگران و آغاز پیدایش پاره ای از لغزش ها و انحرافات....
به همین دلیل در نظام تربیتی اسلام، توصیه هایی در جهت آموزش و مراقبت ها در این دوره به والدین و مربیان ارایه شده است؛ از جمله توصیه به تفکیک بستر، رعایت ضوابطی در معاشرت، تقویت مبانی مذهبی و اخلاقی، آموزش راه و رسم صیانت از خود، دفاع از شرف و انسانیت، ایجاد عادات مناسب در خواب و استراحت، دفع و تخلیه، پوشش و لباس و آموزش مقدمات لازم برای ورود به دنیای بلوغ.
در روایات متعددی مراحل مختلف رشد، به 3 بخش 7ساله تقسیم شده:
• هفت سال نخست: آزادی و بازی.
• هفت سال دوم: تأدیب.
• هفت سال سوم: به خدمت گرفتن و ملازمت. در واقع، کودک از حدود 7سالگی، تکلیف پذیر می شود و این، مرحله ادب کردن و آموزش دادن اوست. این دوره، دوران تمرین برای انجام تکالیف مورد انتظار است و باید تلاش شود کودک را به رعایت ظواهر آداب اسلامی، تمرین نماز خواندن، اجازه گرفتن به هنگام ورود به اتاق خصوصی والدین و جدا کردن بستر خواب، ترغیب و تشویق کرد.
هر چند هنوز کودک نسبت به حکمت آداب مزبور، فهمی قابل توجه پیدا نکرده است اما از باب تمرین و کوشش، وی را به انجام آنها، تکلیف می کنیم، چرا که نفس رعایت آداب مطلوب، لغزش ها و آسیب ها را می کاهد. بنابراین باید توجه کرد که روایات دینی نیز به بعد تربیت جنسی بعد از هفت سالگی اشاره داشته اند. در این دوران باید قوانین احتیاطی برای مواجهه با مرحله آینده در فرآیند رشد را به کودکان آموزش داد.
این گفته به این معنا نیست که فعالیت های جنسی این دوره، ناشی از احساس حقیقی جنسی است، بلکه باید گفت تمام دوران کودکی، از جهاتی دوران خواب و غفلت است اما اشاره و تأکید روایات، عمدتا جنبه پیشگیرانه و پرهیز از زودرسی فعالیت جنسی دارد.
[ چهارشنبه 92/8/15 ] [ 10:40 عصر ] [ شبنم موحد ]
پنهان کردن واقعیت‌ها از کودکان نه تنها به سلامت روحی و روانی آنها کمک نمی‌کند بلکه در آینده آنها را دچار مشکلات روحی جدی می‌کند.
سال جدید بهتری برای فرزندانمان بسازیم. عادات سالم در افراد از سنین ابتدایی زندگی شکل می‌گیرند، در سال جدید به فرزندانتان کمک کنید زندگی بهتری داشته باشند.
الگوی خوبی باشید تا فرزندانتان بیاموزند از خشونت دوری کنند
کتک زدن، سرزنش کردن و تحقیر کردن به کودکان می‌آموزد که می‌توانند با دیگران چنین رفتارهایی داشته باشند و اینگونه، مشکلات را حل کنند. هرگز برای تربیت فرزندانتان از تنبیه بدنی استفاده نکنید.
از ابتدا زمانی که فرزندتان تازه متولد شده با لحن آرام با او صحبت کنید حتی زمانی که از دستش عصبانی می‌شوید هرگز سر او داد نکشید. این کار دو اشکال عمده دارد : اول این که داد زدن شما برایش عادی می‌شود و در آینده برای تربیت او دچار مشکل می‌شوید. دوم این که می‌آموزد برای رسیدن به اهدافش باید فریاد بکشد و با دیگران دعوا کند. تردید نکنید روش‌های تربیتی که در آنها با کودکتان آرام و بدون خشونت برخورد می‌کنید تاثیر بهتری دارند.
فرزندتان را در فضایی بدون مواد مخدر پرورش دهید
امروزه همه در فضایی زندگی می‌کنیم پر از آلودگی‌ها و مواد مضر برای سلامتی. هوای شهرها آلوده‌اند، در اطرافمان انواع و اقسام امواج مضر برای سلامتی وجود دارد و متاسفانه نمی‌توانیم خودمان را از مضرات این آلودگی‌ها حفظ کنیم.
در این میان استعمال دخانیات خطرات احتمالی برای سلامتی را چند برابر می‌کنند. برای حفظ سلامت فرزندانتان هرگز در حضور آنها سیگار نکشید.
حتما هر روز برای فرزندانتان کتاب بخوانید
از زمانی که فرزندتان شش‌ماهه شد برای او کتاب بخوانید. این کار از اوایل زندگی اهمیت مطالعه را به او می‌آموزد و برایش به یکی از بهترین عادات تبدیل می‌شود. فرزندتان از شما می‌آموزد که مطالعه کند، با این کار آینده بهتری برایش رقم می‌زنید.
مراقب آن‌چه کودکتان می‌بیند و می‌شنود باشید
بسیاری از والدین زمانی که از دست فرزندشان خسته می‌شوند او را مقابل تلویزیون می‌نشانند تا حداقل چند دقیقه‌ای آرامش بگیرند. اگر شما هم از این روش استفاده می‌کنید به آن‌چه که فرزندتان می‌بیند دقت کنید شاید فرزندتان بسیار کوچک باشد اما آن‌چه می‌بیند و می‌شنود از همین زمان روی او تاثیر می‌گذارد. بهتر است خودتان تصمیم بگیرید چه زمانی مسایل مختلف را به او بیاموزید.
[ سه شنبه 92/8/14 ] [ 11:11 عصر ] [ شبنم موحد ]
گاهی اوقات تنها راه ساکت کردن بچه و اینکه به حرفتان گوش کند، داد زدن است. اما بهتر است ولوم صدای خود را پایین بیاورید و روش های بهتر و کارآمدتر را امتحان کنید.
این بچه های دوست داشتنی که گاهی واقعا روی اعصاب هستند، وقت هایی چیزهایی می خواهند که به هیچ وجه درست و مناسب نیستند؛ مثلا در روز برفی دوست دارند دمپایی بپوشند یا نیمه شب فیلم تماشا کنند. این درخواست ها برای والدین بسیار ناراحت کننده هستند زیرا کودک درک نمی کند و به هیچ صراطی هم مستقیم نیست. نتیجه هم این است که پدر و مادر برای متوجه کردن کودک دست آخر به داد زدن روی می آورند.
بسیاری از کودکان ناخواسته روی مسایلی دست می گذارند که تنها چاره آن داد زدن است. این مساله به هیچ وجه خوب نیست. در حقیقت، نتیجه جیغ و داد کردن چیزی جز سردرد و اعصاب خوردی نیست. والدین پس از آن نیز احساس گناه می کنند و آرزو می کنند ایکاش می توانستد طور دیگری این شرایط را مدیریت کنند.
این مساله برای کودکان نیز خوب نیست. اگر همیشه با داد و هوار کردن می خواهید بچه را سر جایش بنشانید، باید بدانید اعتماد به نفس و احساس امنیت را در وجود کودک خود از بین می برید. اما اگر فقط در شرایط خاصی دست به دامن فریاد می شوید، فرزند دچار آسیب روحی نمی شود اما برای تربیت کودک هم روش خوبی نیست.
داد زدن ترسناک است و حس «جنگ در مقابل جنگ» را در کودک تقویت می کند. هنگامی که سر کودک داد می زنید در واقع درک اطلاعات توسط کودک را مختل می کنید. اما وقتی به آرامی اشتباهش را به او گوشزد می کنید او با آسودگی خیال می تواند درک کند که منظور و هدف شما چیست. با داد زدن فقط به کودک می آموزیم هر وقت ناراحت یا عصبانی بود داد بزند. دکتر هات یکی از کارشناسان تربیت کودک می گوید: «اگر کودک را کتک بزنید، او کتک می زند. اگر داد بزنید، داد می زند. اگر آرام باشید، آنها نیز یا می گیرند خونسردی خود را حفظ کنند.»
اگر به هر دلیلی سر کودک فریاد کشیده اید بسیار مهم است که از او عذرخواهی کنید و بگویید باید به روش دیگری این شرایط را کنترل می کردید. دکتر هات اعتقاد دارد: «خیلی از والدین متوجه نمی شوند که هرکسی می تواند اشتباه کند، به همین دلیل اشتباه خود را قبول نمی کنند. بدتر اینکه برای این کار هرگز عذرخواهی نیز نمی کنند.» این باعث می شود تا بیشتر حواستان به رفتارها و واکنش هایتان باشد و شاید کمک کند تا روشی غیر از داد زدن را برای تربیت کودک خود انتخاب کنید.
دوئل کردن
هنگام صبحانه، دخترتان از شما بستنی تقاضا می کند و به هیچ وجه هم تحمل شنیدن نه را ندارد. او با خود فکر می کند، اگر گریه کنم و جیغ بزنم شاید مامان آن را به من بدهد. او شروع می کند به جیغ زدن های اعصاب خرد کن و شما کنترلتان را از دست می دهید و سر او داد می زنید.
چرا والدین کنترل خود را از دست می دهند؟
هنگامی که کودک اعتماد به نفس والدین را از بین می برند ( به حرف والدین گوش نمی کنند یا کارهایی می کنند که می دانند نباید انجام دهند )، این مساله برای پدر و مادر قابل تحمل نیست و در این موقعیت احساس درماندگی می کنند. وقتی سر کودک داد می زنید دلیل آن بستنی یا هر چیز دیگر نیست، مساله بازگرداندن آن اعتماد و به دست گرفتن دوباره کنترل اوضاع است. دوئلی که بین والدین و کودک برقرار می شود در واقع نشان دهنده این است که به هم نشان دهند کدام یک قوی تر هستند. ما به این طریق می خواهیم به کودک یادآوری کنیم که ما مسوول و رئیس هستیم و حرف، حرفِ ما است.
بدون داد زدن هم می توان کودک را تربیت کرد
برای برنده شدن در دوئل، هوشمندانه ترین روش بیرون آمدن از حالت جنگ و دعوا است. به جای اینکه شما در یک طرف میدان مبارزه و کودک در طرف دیگر بایستید و با هم بجنگید، بهتر است با یکدیگر همفکری کنید و برای حل مساله پیش آمده چاره بیاندیشید.
ابتدا موقعیت درست را برای او توضیح بدهید (ما برای صبحانه بستنی نمی خوریم).
سپس چند پیشنهاد دیگر به او بدهید (آیا دوست داری شیر یا کورن فلکس بخوری؟). به این ترتیب کودک متوجه می شود او نیز تا اندازه ای روی شرایط کنترل و حق انتخاب دارد. اگر این روش هم کارساز نبود، باید سعی کنید این تنش را با کمی خنده، شوخ طبعی و به دست آوردن دل کودک از میان ببرید. به طور مثال، خیلی بی مقدمه با هم برقصید یا بازی های موردعلاقه او را انجام دهید تا ذهنش از چیزی که خواسته منحرف شود.
[ سه شنبه 92/8/14 ] [ 11:4 عصر ] [ شبنم موحد ]
آیا هوش تنها بوسیله ژنتیک تعیین می‌شود؟ با مطالعه این مقاله ضمن آشنایی با عوامل مؤثر بر هوش می‌آموزید که چگونه هوش فرزندتان را تیز کتید!
مسوولیت‌های مادری یا پدری تمامی ندارند. وقتی بچه‌دار شوید، ناخودآگاه وظایف زیادی پیدا خواهید کرد. شما باید علاوه بر غذا دادن، شستن لباس‌ها، رسیدگی مرتب، تحمل گریه و بی‌قراری‌های کودک در 24 ساعت و خواندن هزار باره داستان‌هایی که فرزندتان دوست دارد، به‌فکر درآوردن پول و درآمد کافی برای زندگی، تهیه غذا، لباس‌های قشنگ و سایر هزینه‌های لازم و غیرلازم که کودکتان را خوشحال می‌کند، باشید.
هدف شما از انجام تمام این سرمایه‌گذاری‌ها امید رسیدن به یک سود بزرگ است و آن چیزی نیست جز یک بچه دوست داشتنی، صالح و سالم که شما را دوست داشته و قدردان محبت‌هایتان باشد. البته بهتر می‌شود اگر فرزند دوست داشتنی، پرمحبت و سالم شما، یک فرد باهوش و یا حتی نابغه نیز باشد. هر چند در گذشته تصور می‌شد هوش عاملی است که تنها به‌وسیله ژنتیک تعیین می‌شود، ولی امروزه دانشمندان عقیده دارند محیطی که فرزند شما در آن رشد می‌کند و نیز فردی که کودک را بزرگ می‌کند نقش بسیار مهمی در تعیین میزان هوش کودک دارند. در واقع والدین می‌توانند کمک بسیار زیادی به باهوش‌تر شدن فرزندشان کنند.
[ یکشنبه 92/8/12 ] [ 10:10 عصر ] [ شبنم موحد ]
آیا کودکتان دندان در می آورد؟ آیا گریه های کودکتان شبها شما را بیدار می کند؟ برای اینکه متوجه شوید با لثه های دردناک کودکتان چکار کنید و چگونه از دندانهای تازه او مراقبت کنید این مطالب به شما کمک می کند.
آبریزش دهان ، بی قراری و گریه که در اثر دندان در آوردن ایجاد می شوند آغاز امتحان سختی برای والدین و خود کودک است. اما آیا می توان درد و ناراحتی هر دو طرف را کاهش داد؟
دندان در آوردن طبیعی چگونه است؟
زمان دندان در آوردن خیلی متغیر است و در بچه های مختلف فرق می کند اما معمولا در حدود 6 ماهگی شروع می شود. معمولا اولین چیزی که رشد می کند دو برامدگی کوچک دندانی در لثه پایین است و بعد دو دندان بالایی رشد می کنند.
علایم معمول دندان در آوردن شامل این موارد هستند:
افزایش بزاق و آبریزش از دهان ممکن است دو ماه قبل از پیدا شدن اولین دندان شروع شود.
بی قراری و تحریک پذیری
تورم لثه ها
سعی در گاز گرفتن و جویدن اجسام سفت
بسیاری از والدین اعتقاد دارند که دندان در آوردن موجب ایجاد تب و اسهال می شود ، اما محققان میگویند که این تصور درست نیست. دندان در آوردن می تواند علائمی را در دهان و لثه ها ایجاد کند اما در سایر نقاط بدن مشکلاتی ایجاد نمی کند.
بهترین راه برای تسکین لثه ها ی ملتهب چیست؟
اگر کودک شما ناراحت است این اقدامات ساده به شما کمک می کند.
1 - لثه کودک را به آرامی ماساژ دهید :
از نوک انگشت تمیز و شسته شده ، گاز مرطوب یا پارچه ی تمیز و مرطوبی برای ماساژ دادن آرام لثه کودک استفاده کنید. کمی فشار ملایم می تواند ناراحتی کودک را کاهش دهد.
2- یک دندان گیر تهیه کنید:
دندان گیر هایی که از لاستیک نرم ساخته شده اند بهتر هستند. انواعی که با مایع پر شده اند ممکن است در اثر فشار لثه کودک پاره شوند. اگر از شیشه کودک برای این منظور استفاده می کنید بهتر است آن را با آب پر کنید چون تماس مکرر با قند موجود در شیر و شیرخشک یا آبمیوه ممکن است منجر به پوسیدگی دندانها شود.
3- سرد کردن کمک می کند:
یک تکه پارچه سرد و مرطوب یا دندان گیر خنک می تواند تسکین دهنده باشد. مراقب باشید تا یخ زده نباشد کمی خنکی کفایت می کند چون سرمای زیاد هم می تواند بیش از اینکه مفید باشد آسیب زننده باشد. اگر کودک شما غذاهای جامد و سفت می خورد از غذاهای سرد استفاده کنید. ماست خنک پیشنهاد خوبی است.
4- آب دهان را خشک کنید:
افزایش بزاق و آبریزش دهان جزئی از فرایند دندان در آوردن است. یک دستمال تمیز در نظر بگیرید و دهان و چانه کودک را خشک نگه دارید تا از تحریک پوست پیشگیری کنید. هنگام خواب نیز پارچه مناسب و جاذبی زیر سر کودک قرار دهید.
5- از داروها کمک بگیرید:
اگر کودک شما خیلی بی قرار ، تحریک پذیر و بدخو شده با پزشک مشورت کنید تا در صورت لزوم استامینوفن یا ایبوپروفن را به میزان لازم تجویز کند. از دادن آسپیرین و داروهای خودسرانه به کودک خودداری کنید.
همچنین از استعمال داروهای موضعی و بی حس کننده بر روی لثه خودداری کنید زیرا این داروها به وسیله بزاق شسته شده و قبل از اینکه روی لثه تاثیر کنند موجب بی حسی گلوی کودک می شوند و در مکانیسمهای طبیعی بلع کودک تداخل ایجاد می کنند.
چه زمانی به پزشک مراجعه کنید؟
دندان در آوردن معمولا با اقدامات خانگی معمول کنترل می شود. اما اگر ناراحتی و بی قراری شدید یا نخوردن شیر و غذا در کودک شما روی داد یا تب و یا علائم بیماریهای دیگری مانند تب و اسهال ایجاد شد به پزشک مراجعه کنید.
چگونه از دندانهای تازه کودک مراقبت کنید؟
هر روز با دستمال تمیز و مرطوب لثه ی کودک را تمیز کنید. این کار موجب پیشگیری از رشد باکتریها در دهان کودک می شود. بعد از اینکه دندان کودک بیرون آمد می توانید روزی یک بار از یک مسواک مرطوب کوچک با پرزهای نرم و ظریف استفاده کنید و نیاز به استفاده از خمیر دندان یا مواد دیگر نیست. تا حوالی 2سالگی و زمانی که مطمئن شدید کودک قادر به بیرون ریختن آب از دهان شده است فقط باید از آب استفاده کنید.
باید به فکر معاینات دندانی کودک باشید:
انجمن دندانپزشکی آمریکا و آکادمی دندانپزشکی اطفال توصیه می کنند که اولین ویزیت دندان پزشکی کودک شما قبل از یک سالگی و پس از بیرون آمدن اولین دندانها باشد. توجه داشته باشید که کنترل سلامت دندانها و لثه ها در کودک شما بنیان سلامت دندانها و لثه ها برای تمام عمر اوست.
[ یکشنبه 92/8/12 ] [ 10:7 عصر ] [ شبنم موحد ]
مرگ بر امریکا یک شعار نیست؛
یک عقیده است…
[ شنبه 92/8/11 ] [ 11:16 صبح ] [ شبنم موحد ]
